از اونجایی که اینجانب در انجمن نجوم تنها حضور فیزیکی داشتم تصمیم گرفتند باشگاه در میان اخبار نجومی رو من در باشگاه نجوم بگم و این شد که باب زحمت من باز شد و مجبور شدم اخبار پیدا کنم :Dو از اونجایی که کار خودم بود گفتم بذارم تو وبلاک گرچه شاید اون تعداد انگشت شماری که از خوانندگان پرهونک باقی مونده اصلا از نجوم خوششون نیاد....
امکان تبدیل فیلم تخیلی آواتار به واقعیت:
به نظر خیلی از دانشمندان کهکشان ما میتواند پر از سرزمین های مانند پاندورا در فیلم آواتار باشد یعنی سر زمین هایی شبیه زمین ما در داخل منظومه های دیگر! اما این گونه دنیا ها را نمیتوان به آسانی کشف نمود. از جمله 400 سیاره ی که تا کنون کشف شده هیچ یک شرایط لازم برای حیات مانند زمین ما را ندارند.
جان بوت کارمند قبلی آزمایشگاه پیشرانه جت و مارتین هر دو میخواهند روشی را ایجاد کنند تا بتوان سیارات کوچک و غیر قابل دید که شرایط لازم برای حیات دارند را بلاخره دید و رصد نمود.طرح ابزار آنها که بنام "تداخل سنجی خنثی سازی" یاد میشود میتواند سیارات را در طول موج فروسرخ ببیند که امکان رصد این سیارات را کوچک را ممکن می سازد.کشف سیارات شبیه زمین در دیگر گوشه های کهکشان دیگر یک داستان علمی تخیلی نیست و روزی شاید فرا رسد که بجای تماشای سیارات مرموز و زیبا در سینما شاهد کشف واقعی سرزمین های مانند پاندورا یا اقمار سیارات بزرگ در اطراف دیگر ستاره ها باشیم
دانشمندان، آواز خورشید را ضبط کردند :
اخترشناسان انگلیسی موفق شدند با عکس برداری از حلقه های تاج خورشیدی و تغییرات میدان مغناطیسی، امواج صوتی حاصل از این فرآیند را شبیه سازی کرده و برای نخستین بار، به آواز جو خارجی خورشید گوش دهند.
خورشید تاکنون الهام بخش صدها شعر و آهنگ بوده، اما اکنون دانشمندان متوجه شده اند که این ستاره در مرکز منظومه شمسی ما موسیقی خاص خود را تولید می کند.
ستاره شناسان متوجه شدند حلقه های مغناطیسی عظیمی که به دور لایه خارجی اتمسفر خورشید حلقه زده و به حلقه های تاج مشهورند، مانند سیم های آلات موسیقی به لرزش درمی آیند. در موارد دیگر نیز آن ها مانند امواج صوتی عبوری از میان ابزارهای موسیقی بادی رفتار می کنند..
با استفاده از تصاویر ماهواره ای تهیه شده از این حلقه ها که طولشان به یکصدهزار کیلومتر هم می رسد، دانشمندان توانستند این لرزش ها را به صدا تبدیل کرده و با تغییر فرکانس، آن را برای انسان قابل شنیدن کنند.
هاوكينگ : "موجودات فضايي وجود دارند" :
استفان هاوكينگ دانشمند انگليسي هشدار داد: "موجودات فضايي احتمالا وجود دارند اما بشر بايد از تماس با آنها بپرهيزد چراكه عواقب ناخوشايندي در پي خواهد داشت."
اخترفيزيكداني بر اساس گزارشات تصويري انگليس گفت: "اگر موجودات فضايي مارا ببينند نتايج آن مشابه زماني خواهد بود كه Columbus در آمريكا به زمين نشست و براي اهالي آمريكا هرگز جبران نشد." ... برنامه ها جهاني را به تصوير مي كشند كه در آن فرم هاي خارجي حيات با سفينه هاي عظيم الجثه خود پس از خشكاندن سياره خويش به دنبال منابع حياتي مي باشند.
هاوكينگ هشدار داد: "چنين موجودات فضايي پيشرفته اي احتمالا به دنبال جمع آوري تمام سيارات غني هستند."
وي با فرض وجود موجودات فرازميني گفت: "با توجه به مغز رياضي من اعداد به تنهايي حضور موجودات فضايي را معقول مي داند. بحث اصلي بر سر اين مساله است كه آنها احتمالا چه شكلي خواهند بود."
روبات های ژاپنی روی ماه ایستگاه فضایی می سازند :
بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، پروژه 2/2 میلیارد دلاری جاکسا، آژانس فضایی ژاپن،‌ در نظر داشت که تا سال 2015 روبات‌های انسان‌نما را به ماه بفرستد، و حالا با پشتیبانی دفتر نخست وزیر، قرار است که تا سال 2020 ژاپنی‌ها یک پایگاه واقعی روی ماه داشته باشند که به دست روبات‌ها ساخته می‌شود، آن هم پایگاهی برای روبات‌ها.
تا الان مشخص شده که روبات‌هایی که در سال 2015 به ماه سفر خواهند کرد، غول‌های 300 کیلوگرمی خواهند بود که مانند تانک حرکت می‌کنند،‌ صفحه‌های خورشیدی دارند و به لرزه‌نگار،‌ دوربین‌های کیفیت بالا و دسته‌ای از وسائل و تجهیزات علمی مجهز خواهند بود. همچنین این روبات‌ها، بازوهایی مشابه انسان خواهند داشت تا بتوانند از سنگ‌های ماه نمونه بردارند و به وسیله راکت‌ها، نمونه‌های گرفته شده را به زمین بفرستند. البته این روبات‌ها از روی زمین کنترل می‌شوند،‌ اما در حد خودشان هوش ماشینی دارند و می‌توانند خودشان تصمیم بگیرند..
رویای سفر به فضا و زندگی روی کرات دیگر از جمله ماه،‌ حالا دیگر چندان هم دور از دسترس به نظر نمی‌رسد.
جستجو برای یافتن اجرام تهدیدکننده فضایی با دوربین 1.4 گیگا پیکسلی:
یک رصد خانه جدید با هدف جستجو برای یافتن سیارک ها و دنباله دارهایی که می توانند زمین را تهدید کنند در هاوایی راه اندازه شده است. تلسکوپ "پان-استارز 1" (پی اس 1)که دارای آینه یک متر و 80 سانتیمتری است هر شب بخش های وسیعی از آسمان را برای ردیابی نه فقط اجرام نزدیک فضایی بلکه ستارگان درحال انفجار (ابرنواخترها) رصد خواهد کرد.
انتظار می رود که پی اس 1 هر ماه یک ششم آسمان را رصد کند.این تاسیسات به یک دوربین بسیار بزرگ دیجیتالی مجهز است؛ دوربینی 1400 مگا پیکسلی که می تواند از ناحیه ای به بزرگی 36 ماه کامل عکس بگیرد.
دکتر نیک کایزر سرپرست پروژه پی اس 1 می گوید: دوربین دیجیتال این تلسکوپ هر شب بیش از 500 عکس می گیرد که معادل جمع آوری حدود 4 تتابایت (هزار دی وی دی) داده است.انتظار می رود که این تلسکوپ با رصد بخش وسیعی از آسمان بتواند بسیاری از اجرام متحرک داخل منظومه شمسی را مشاهده کند.
پروفسور کارلوس فرنک، از دانشگاه دورهام، که عضو بریتانیایی هیات علمی پی اس 1 است گفت: "پی اس 1 بزرگترین تصویر رنگی از کیهان را تولید خواهد کرد.""در کنار شبیه سازی های ابررایانه ها از کیهان، این داده ها به ما کمک خواهد کرد چرخه حیات کهکشان ها و اگر بخت یاری کند، ماهیت ماده مرموز تاریک و انرژی تاریک که عامل اصلی.
هابل تصاوير سياره‌اي را در حال بلعيده شدن توسط ستاره ميزبان شكار كرد :
تلسكوپ فضايي هابل موفق به شكار تصاويري از يك سياره در كهكشان راه شيري در حال فرو افتادن بر روي ستاره خود شده است.اكتشاف اخير در نتيجه بررسي داده‌هاي طيف نگار Cosmic Origins كه در سال 2009 بر روي تلسكوپ هابل نصب شد به دست آمد. اين تصاوير، ابري از گاز را در اطراف سياره نشان مي‌دهد كه توسط گرانش ستاره ميزبان به سوي آن كشيده مي‌شود.
مطالعات نشان مي‌دهند اين سياره كه WASP-12b نام گرفته و با دماي سطحي تقريبا 1500 درجه سانتي‌گراد داغ‌ترين سياره شناخته شده در منظومه شمسي است ممكن است تا 10 ميليون سال آينده به طور كامل بر روي ستاره خود سقوط كند.
کپسول باری به استگاه فضایی وصل نشد:
در 12تیر 1389فضاپیمای بدون سرنشین روسی حامل تجهیزات و قطعات یدکی ویژه ایستگاه فضایی بین المللی به ایستگاه رسید اما نتوانست ماموریت اتصال و کناره گرفتن در ایستگاه را با موفقیت انجام دهد.
این کپسول بیش از دو تن غذا، آب و دیگر تجهیزات و نیازهای این لابراتوار مدارگرد را به همراه دارد. با این حال هیچ یک از این مواد و تجهیزات مورد نیاز ضروری ایستگاه نیستند زیرا مخازن ایستگاه به خوبی تکمیل شده اند.
این اختلال در کناره گیری کپسول به واسطه نقص در یکی از آنتنهای کپسول توسط ناسا و مرکز کنترل روسی کپسول نیز تایید شده است.
بر اساس گزارش بی بی سی، ناسا اعلام کرده است 6 فضانورد ساکن ایستگاه طی این رویداد غیر منتظره به هیچ وجه در معرض خطر قرار نگرفته اند.
موشک آریان ۵ برای پنجاهمین بار به فضا پرتاب شد:
این موشک که حامل دو ماهواره ارتباطاتی به وزن هشت تن بود در ساعت ده و یک دقیقه روز جمعه ۳۱ اردیبهشت (۲۱ مه) از پایگاه هوایی کورو در گینه فرانسه به فضا پرتاب شد،این موشک اولین بار در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شد.
تقریباً نیمی از ماهواره های ارتباطاتی تجاری در جهان با موشک آریان به فضا پرتاب می شود
یکی از ماهواره هایی که روز جمعه با این موشک به فضا پرتاب شد SES Astra 3B است که برنامه های تلویزیونی برای اروپا و خاورمیانه پخش خواهد کرد و اینترنت پرسرعت در اختیار این منطقه از زمین قرار می دهد. ماهواره دیگر CosmatBW-2 بود که وظیفه انتقال اطلاعات با امنیت زیاد را برای ارتش آلمان بر عهده خواهد داشت.
سفینه فضایی ویجر 2 برای کاوش اعماق فضا تا کنون 12000 روز در سفر بوده :
سفینه فضایی ویجر 2 ناسا تا حال طولانی ترین سفر را در تاریخ اکتشافات فضایی پشت سر گذاشته که با گذشت 12000 روز هنوز هم به راه خود در فضایی تاریک و سرد و در مرز های بیرونی منظومه شمسی ادامه میدهد. بیش از 33 سال میشود که این سفینه فضایی با ارزش اطلاعات بسیار مهمی در مورد سیارات بیرونی ، خصوصیات و تقابل باد های خورشید با سیارات بیرونی را به زمین می فرستد.
از جمله دستاورد ها و کشفیات مهم و با ارزش آن کشف لکه بزرگ و تاریک نپتون و باد تندی است که با سرعت 450 متر در ثانیه در سطح آن میوزد. ویجر 2 به تاریخ 20 اگوست 1977 به فضا پرتاب شد. ویجر 1 حدود 2 هفته قبل یعنی به تاریخ 5 سپتامر به فضا پرتاب شده بود.
این دو سفینه فضایی تا حال تنها دستگاه های ساخته دست بشر اند که به دورترین فاصله ها یعنی مرز های بیرونی منظومه شمسی یا هیلوسفیر رسیده. هیلوسفیر در واقع همان حبابی است که خورشید بدور منظومه شمسی ایجاد نموده و به وسیله آن مانع نفوذ باد های کشنده ستاره های دیگر به داخل منظومه شمسی میگردد.


فضاپیمای رزتا تصاویر سیارکی عظیم را مخابره کرد :
فضاپیمای رزتا تصاویر با کیفیت بالایی از لوتتیا، یکی از بزرگترین سیارک ها ،که برآورد می شود چهار و نیم میلیارد سال از عمرش می گذرد، را به سازمان فضایی اروپا (ESA) در آلمان ارسال کرده است
بر اساس تصاویر مخابره شده، لوتسیا شکل کشیده ای دارد و طول آن دست کم ۱۳۰ کیلومتر است.سطح این سیارک نیز مملو از دهانه ها و حفره های آتشفشان مانند است
این سیارک اولین بار حدود ۱۵۰ سال پیش رصد شد، اما تلسکوپ های معمولی به درستی نتوانسته بودند تصاویر دقیقی از آن را نشان بدهند.
بازگشت موفقیت‌آمیز هایابوسا از سفر فضایی ۷ ساله :
فضاپیمای ژاپنی هایابوسا پس از ملاقات با سیارک ایتوکاوا و نمونه‌برداری از سطح آن، به سفر فضایی هفت ساله‌اش پایان داد و در پروازی آتشین، در استرالیا فرود آمد.
این، نخستین فرود موفق فضاپیمایی روباتیک پس از یک سفر طولانی فضایی و بزرگ‌ترین موفقیت فضایی ژاپن به شما می‌رود.
هایابوسا در مارس ۲۰۰۳ / فروردین ۱۳۸۲ به فضا پرتاب شد و در سپتامبر ۲۰۰۵ / شهریور ۱۳۸۴ به سیارک ایتوکاوا رسید.
ماموریت هایابوسا، تماس با سطح این صخره فضایی و نمونه‌برداری از سطح آن بود
کشف حباب عظیم در اطراف یک سیاهچاله:
ستاره شناسان با کمک دو تلسکوپ قدرتمند (VLT) در شیلی و تلسکوپ فضایی چاندرا موفق به رصد یک سیاهچاله کوچک اما قدرتمند، در محدوده کهکشان مارپیچ NGC7793 در فاصله 12 میلیون سال نوری از زمین شدند.
این دانشمندان پس از رصدهای مکرر و زیر نظر داشتن حرکات این سیاهچاله، به فوران های عظیم انرژی و کشف حبابی عظیم در کنار این سیاهچاله پی بردند.
این حباب عظیم محتوی ترکیباتی از گاز گداخته و ذرات فوق سریع در دماهای متفاوت می باشد که با سرعت حدود یک میلیون کیلومتر بر ساعت درحال بزرگ شدن است.
رابرت سوریا از آزمایشگاه علوم فضایی مالرد در دانشگاه کالج لندن (UCL) می گوید: «طول این فواره ها با توجه به ابعاد سیاهچاله ای که از آن پرتاب می شوند، شگفت انگیز است، ، اگر این سیاهچاله به اندازه ی یک توپ فوتبال کوچک می شد، آنگاه هریک از فواره ها از زمین به آنسوی مدار پولوتو پرتاب می شد.»



برخورد دوباره با مشتری:
منجم آماتور آنتونی ویزلی از استرالیا و کریستوفر گو از فیلیپین به صورت جداگانه در شب جمعه 14 خرداد ماه برخورد یک شهاب سنگ با مشتری را رصد کرده اند، این برخورد باعث ایجاد یک درخش پرنور در ابرهای فوقانی سیارۀ غول پیکر منظومه شمسی شده است.
در مورد مشابه ای که چندی پیش صورت گرفته بود باقی ماندۀ برخورد به صورت ناحیۀ سیاه و خاکستری تا چند روز بر روی جو مشتری دیده می شد.اما طبق آخرین رصد ها تا تاریخ پانزدهم خرداد هنوز هیچ اثری از برخورد دوباره پدیدار نشده است. حتی تلسکوپ فضایی هابل هم قادر به یافتن و تشخیص بقایای حاصل از برخورد نیست.
مشتري يكي از كمربندهايش را از دست داد:
در عكس‌هاي جديدي كه آنتوني وسلي، منجم آماتور استراليايي در 19 ارديبهشت از مشتري گرفته است،كمربند جنوبي ناپديد شده است.
اين رويداد ممكن است به علت فعاليت‌هاي شديد طوفان‌هاي درون مشتري باشد. بار اول نيست كه دانشمندان با اين پديده مواجه مي‌شوند ولي نمي‌توان مشخص كرد كه تا چه زماني اين كمربند نامرئي مي‌ماند